هیچ وقت برای پست و مقام کاری انجام نده ...

این به معنی نیست که هر کاری انجام بدهیم که پست و مقام نداشته باشیم ! 

گاهی باید مسئولیتی را به عهده بگیریم.

هیچ وقت برای خود نمایی و جلب توجه کاری انجام نده ...

معنی این جمله این نمی شود که هر کاری انجام بدهیم تا مورد توجه دیگران نباشیم!

یک وقت هایی باید جریان ساز باشیم ... باید مبلغ باشیم.

وگرنه همه باید سعی می کردند تا رتبه اول کنکور نشوند ، چرا که کانون توجه ها می شوند.

تصور کنید شهری را که در آن ناسزا گویی به نا حق بر علیه کسی بین مردم رواج  پیدا کرده باشد ، آن وقت قطعا اگر

فردی بخواهد از آن مظلوم دفاع کند مورد توجه قرار خواهد گرفت...

حالا شما می گویید اگر نباید دفاع کرد؟! اگر این فرد یک خانم باشد چه ؟! باز هم باید سکوت کرد؟!

نخیر ، حتی می توان گفت اینجا شهامت و ایثاری نیاز دارد وصف نا شدنی ، و ای کاش در مردم کوفه بود ، ای کاش در ما باشد ...

این غم آنجا در دلم نشست که به کسی گفتم حجاب بهتر برای خانم ها شاید امروز با پوشیه و چادر باشد ، اما

جواب به من جواب دادند امروز اگر پوشیه بزنیم در مرکز توجه قرار خواهیم گرفت ... و برای من همیشه سوال بود

یعنی اگر کاری زشت و اشتباه در بین مردم عرف شود دیگر نباید کار درست تر  را انجام داد چون عرف شکنی خواهد

بود و ما مورد توجه قرار خواهیم گرفت. اما به نظرم این جور نیست. به نظرم:

همیشه فقط برای رضای خدا کار انجام بده ... هیچ وقت برای خود نمایی و جلب توجه

کاری انجام نده ...

معنی این جمله این نمی شود که هر کاری انجام بدهیم تا مورد توجه دیگران نباشیم! معنی

اش این می شود که هر کاری می کنی برای غیر خدا کاری نکن!

میتوانیم در کنار هم زندگی کنیم کمی منصفانه تر...

میتوانیم با هم صحبت کنیم کمی مهربانانه تر...

میتوانیم به هم کمک کنیم کمی بیشتر...

میتوانیم بندگی کنیم کمی قشنگ تر...

خوب بودنمان به کسی برنمی خورد...

من یقین دارم اگر درباره ی فلانی صحبت نکنیم هم روز شب میشود...

اگر به آن بنده خدا نگاه نکنیم، عمرمان هدر نمیرود...

اگر قبل از اینکه حرف بزنیم، فکر کنیم، لال نمیشویم...

اگر به جای حرف مردم کمی به خدا فکر کنیم، ضرر نمیکنیم...

اگر با آن بنده ی گمراه کمی دوستانه تر برخورد کنیم او را از آنی که هست بدتر نمیکنیم...

اگر یک بارم که شده بخواهیم درباره ی حرف های پدرومادرمان فکر کنیم، کوچک نمی شویم...

اگر کمی برای دیگری ازخود گذشتگی کنیم، فانی نمیشویم...

اگر برای فرج آقا کمی تلاش کنیم، اینقدر بدبخت نمی شویم...

اگربا این وضع بد زندگی کنیم حتم دارم که به زودی زمین از خوب شدنمان تعجب کند.

 پس طوری زندگی کنیم که بد بودنمان موجب تعجبش شود...

به شرکت های بالا بادقت نگاه کنیم.

عده ای شنیده ایم و عده ای هم شاید نشنیده باشیم که بخش اعظمی از سهام شرکت های فوق در تملک ثروتمندان یهودی اسرائیلی ست که مستقیما در جنگ نابرابرانه مقابل مردم بی دفاع فلسطین خرج  میشود.

این یک ترفند تخریب تبلیغاتی علیه شرکتهای فوق نیست بلکه یک واقعیت محض است. البته چندین شرکت دیگر نیز وجود دارند که در عکس فوق قرارندارند.

با خرید هر گوشی نوکیا لااقل یک فشنگ به طرف فلسطینیان شلیک میکنیم !!

با خرید لپ تاپ های اچ پی, یک خشاب فشنگ !

با نوشیدن پپسی, کوکاکولا, سون آپ , میرندا, فانتا, ....

با مصرف دیگر کالاهای فوق هزاران فشنگ.....

شخصا میدانم این کالاها جزو زندگی روزمره بسیاری از ما شده و بدون آنها ممکن است گاها دچار مشکلاتی شویم مخصوصا عاشقان نوکیا !  ولی یادمان باشد روزی خواهد آمد که عده ای در پیشگاه ایزد منان خواهند گفت : ما نمیدانستیم...

پس به شما گفتیم تا :

أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنّا كُنّا عَنْ هذا غافِلِينَ،

براي اينكه روز قيامت نتوانيد بگوييد ما غفلت داشتيم

انتخاب با خود شماست.

حواسمون باشه دل کسی رو نشکنیم

حواسمـــون بــاشه ، زود قضـــاوت نــکنیم

حواسمون باشه هــر دوستی دوست خـــوب نیست

  حواسمون باشه با آبروی کسی بازی نکنیم

حواسمون باشه  ناامیدی برادر مرگه

حواسمون باشه

   یکروزی از این دنیا میریم

و یک خداییم هست.

دوست عزیزبهترنیست کمی مراقب رفتارمان باشیم؟

آیا بهتر نیست کمی هم نگران آینده ی خود باشیم ؟؟؟

  ویزای جهنم به همین راحتی برای ماصادرمیشود!!!

ببخشید اگر بچه گانه نوشته شده است  :

اول. حاج آقا پناهیان یه تعبیر خوبی از جنگ هشت ساله داشت. مضمونش این بود که "ملت ها همیشه در ورطه ی آزمایش الهی هستن." ملت ایران از امتحانِ همراهیِ حضرت روح الله، سربلند بیرون اومد و خدا انقلاب رو بهشون هدیه داد و اونا رو یه قدم به جلو برد. بعد امتحان جنگ برپا شد و دوباره مردم تو این امتحان سربلند بیرون اومدن و خدا این همه شهید و سردار و اسطوره هایی که هیچ کس اونا رو نمیشناخت، به این ملت هدیه داد.

حالا از اینجا به بعدش، خودم رو گول میزنم و فکر میکنم که مثلا خودم دارم می نویسم: خدا ملت ایران رو دچار فتنه هشتاد و هشت کرد و مردم باز هم سربلند بیرون اومدن و خدا اونها رو یه قدم دیگه به جلو برد؛ هدیه های بیشتری بهشون داد؛ هدیه هایی که خود ماها میتونیم این هدیه ها رو تو وجود خودمون لمس کنیم؛ از این نزدیک تر و ملموس تر؟

حالا برا اینکه حداقل شما رو گول نزنم، تقریبا عین این صحبت ها رو حضرت آقا تو این دیدار فرمودن.

 دوم. درباره ی خلقیات و روحیات بچه های جنگ زیاد شنیدیم و زیاد خوندیم؛ مطمئنا دوستان بیشتر از بنده. همون خلقیاتی که شهدا رو لایق شهادت کرد. و از این دست جوون های نورانی اینقدر زیاد شد که خدا مجبور شد! که باب شهادت رو باز کنه. اینجا میخوام بر خلاف برخی دوستان خودی و در کمال ناباوری "بسیجی،" که مدام از فراموش شدن ارزش ها حرف میزنن و جنگ و جبهه رو به رخ بچه های نسل سوم و چهارم می کشن، اعتراف کنم و بگم همون خلقیات و روحیات رزمنده ها رو به وفور تو همین بچه های دور و برمون میتونیم ببینیم. میتونیم حس کنیم. عین همون ها هستن، عین همون زندگی نامه ها و وصیت نامه ها؛ به قولی: زندگی نامه های ناطق.

 خیلی وقت ها بعد از اینکه مثلا یه بنده خدایی یه کار خوبی میکنه و یا یه رفتار خیلی خوبی از خودش بروز میده، الکی میزنیم زیر گریه و میگیم: "ای بابا ! آدم یاد شهدا می افته." و بعد هوار هوار میخندیم. اگرچه این رفتار به نظر شوخی میاد، ولی در باطن بسیار بسیار بسیار جدی است. خیلی از این بچه هایی که الان دور و برمون هستن، یقین بدونید که اگه جنگ بود، جز شهدا بودن. شهید از این نزدیک تر و ملموس تر؟

نتیجه دل خوش کننده برای خودم: بدون شک امتحان دیگه ای در راهه و خدا کنه که ملت باز هم به پشتوانه ی دعای حضرت ولی‌عصر، پیروز بشه. ولی از طرفی باز هم به دورانی رسیدیم که این همه جوون، لایق شهادت هستن؛ پس به نظرم به زودی باب شهادت باز خواهد شد... 1. امتحان و 2. لیاقت.

از ما گفتن.